Borçlar hukuku; günlük hayatta çokça karşımıza çıkan kişiler arasındaki borç ilişkilerini düzenleyen hukuk dalıdır. Genel olarak borç kaynakları: kanun, sözleşme, haksız fiil, sebepsiz zenginleşme ve vekaletsiz iş görmedir.
Borç ilişkisi; alacaklı ve borçlu arasındaki hukuki ilişki gereği borçlunun alacaklıya karşı bir şeyi verme, yapma veya yapmama şeklinde ortaya çıkan yükümlülüğü ifade eder. Sözleşme ise tarafların birbirine uygun karşılıklı irade beyanlarıyla kurulan hukuki işlemdir. Haksız fiil; kusurlu ve hukuka aykırı bir fiil ile başkasının vücut bütünlüğüne veya malvarlığına zarar verilmesidir. Haksız fiili yasaklayan bir hukuk kuralı bulunmasa bile ahlaka aykırı fiille kasten başkasına kasten zarar veren kişi de haksız fiil hükümlerine göre sorumlu olacaktır. Sebepsiz zenginleşme; haklı bir sebep olmaksızın bir başkasının malvarlığından veya emeğinden zenginleşen kişi, bu zenginleşmeyi geri vermekle yükümlüdür.
Türk Borçlar Kanunu iki bölümden oluşmaktadır: genel hükümler ve özel hükümler. Genel hükümler sözleşme ilişkisi, tarafları, kurulma anı, sona ermesi, zamanaşımı, haksız fiil, sebepsiz zenginleşme, temsil ilişkisi gibi her borç ilişkisine uygulanabilir olan hukuk kurallarından oluşmaktadır ancak bahsi geçen hükümler emredici hükümler değildir. Sözleşme özgürlüğü gereği taraflar aksine düzenleme yapmaları mümkündür. Özel hükümler ise satış, kira, vekalet, eser gibi farklı sözleşme tiplerinin ayrı ayrı ve ayrıntılı düzenlendiği hukuk kurallarından oluşmaktadır.
